سفارش تبلیغ
صبا ویژن

● رایحه ●

نظر

« ... ای کاش اصلاً به این جنگ نیامده بودیم. تو فکر می کنی با ما چه کار خواهند کرد.»
 « این چه سوالی است ؟ یعنی واقعاً تو نمی دانی چه سرنوشتی در انتظار ماست؟ ما سالها آنها را آزار و شکنجه کرده ایم و اسیر شده ایم. اگر خود تو بجا آنها بودی چه رفتاری با دشمنت می کردی. ...»
اسیران را که نزد پیامبر(ص) آوردند، سرو صداها فرو نشست. همه چشم ها به لب های پیامبر دوخته شده بود. مردم مشتاقانه می خواستند ببینند که رسول خدا چه فرمانی خواهند داد.
اما دستور پیامبر (ص) بهت و هیرت بسیاری از مردم را برانگیخت. هر کدام از اسیران که به ده نفر از مسلمانان خواندن و نوشتن بیاموزد، آزاد است.
اگر بخواهید با خداوند مهربان سخن بگویید و از او چیزی بخواهید چه دعایی می کنید؟
خداوند دانا در قرآن کریم به پیامبر خود می فرماید : و قل رب زدنی علماً ؛ بگو: پروردگارا، دانش مرا زیاد کن.
در بین راهنمایی های دین اسلام کمتر موضوعی را می توانیم ببینیم که به اندازه دانش اندوزی مورد توجه دین قرار گرفته باشد.
پیامبر رحمت حضرت محمد مصطفی که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد می فرماید :
ای مردم؛ بدانید کسی که به دنبال فرا گیری دانش باشد با هر قدمی که برمی دارد در کارنامه اعمالش ثواب یک سال عبادت نوشته می شود، فرشتگان بالهایشان را زیر پای او می گستراند و زمین که زیر پای اوست برایش از خداوند مهربان آمرزش می طلبد.


 


صدوق علیه الرحمه در کتاب من لا یحضره الفقیه آورده
«و کان رسول الله صلی الله علیه و آله اذا اهل هلال شهر رمضان استقبل القبلة و رفع یدیه و قال: اللهم اهله علینا بالامن و الایمان، و السلامة و الاسلام ، و العافیة المجللة و الرزق الواسع ، و دفع الاسقام ، اللهم ارزقنا صیامه و قیامه و تلاوة القرآن فیه ، و سلمه لنا ، و تسلمه منا و سلمنا فیه»
رسول الله صل الله علیه و آله هنگامی که هلال ماه رمضان را رویت می فرمود ، رو به قبله دستهای مبارک را بلند می کرد و می فرمود : پروردگارا این ماه را بر ما به امن و ایمان و سلامتی و اسلام ، و تندرستی شایان شکر ، و روزی وسیع و برطرف ساختن دردها و ناملایمات ، نوگردان . بار پروردگارا روزی  کن روزه و قیام برای عبادت و تلاوت قرآن در این ماه را ، و آن ماه را برای ما سالم و تمام گردان ، و آن را از ما سالم بدار ، و ما را در این ماه سالم و تندرست فرما .


نظر
من چه در وهم وجودم ، چه عدم ، دل تنگ ام
از عدم تا به وجود آمده ام ، دل تنگ ام

روح از افلاک و تن از خاک ، در این ساغر پاک
از درآمیختن شادی و غم دل تنگ ام...

خوشه ای از ملکوت تو مرا دور انداخت
من هنوز از سفر باغ اِرم دل تنگ ام

ای نبخشوده گناه پدرم ، آدم ، را!
به گناهان نبخشوده قسم ، دل تنگ ام

باز با خوف و رجا سوی تو می آیم من
دو قدم دلهره دارم ، دو قدم دل تنگ ام...
نظر
امام زمان

انتظار ظهور یعنی چه؟ افضلُ الاعمالِ انتظارُ الفرج یعنی چه؟ بعضی خیال می کنند اینکه افضل اعمال انتظار فرج

است، به این معناست که انتظار داشته باشیم امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) با عده ای که خواص اصحابشان هستند یعنی سیصد و سیزده نفر و عده ای غیرخواص ظهور کنند، بعد دشمنان اسلام را از روی زمین بردارند، امنیت و رفاه و آزادی کامل را برقرار کنند، آن وقت به ما بگویند بفرمایید! ما انتظار چنین فرجی را داریم و می گوییم افضل اعمال هم انتظار فرج است! (یعنی بگیر و ببند، بده به دست من پهلوان!) نه، انتظار فرج داشتن یعنی انتظار در رکاب امام بودن و جنگیدن و احیاناً شهید شدن، یعنی آرزوی واقعی و حقیقی مجاهد بودن در راه حق، نه آرزوی اینکه تو برو کارها را انجام بده، بعد که همه ی کارها انجام شد و نوبت استفاده و بهره گیری شد آن وقت من می آیم! مانند قوم موسی که اصحاب پیغمبر گفتند: یا رسول الله! ما مانند قوم موسی نیستیم. (بنی اسرائی وقتی به نزدیک فلسطین که عمالقه در آنجا بودند رسیدن و دیدند یک عده مردان جنگی در آنجا هستند، گفتند: موسی! فاذهب انت و ربّک فقاتلا انّا هیهنا قاعدون ما اینجا نشسته ایم، تو و خدا بروید بجنگید، آنجا را تصفیه و از دشمن خالی کنید، خانه را آب و جارو بزنید؛ وقتی برای ما خبر آوردید که هیچ خطری نیست، فقط باید برویم راحت بنشینیم و از نعمتها استفاده کنیم، ما به آنجا می آییم! موسی گفت: پس شما چه؟ شما هم وظیفه دارید که دشمن را که خانه ی شما را اشغال کرده است، از خانه تان بیرون کنید.» اصحاب پیغمبر (مانند مقداد) گفتند: یا رسول الله! ما آن حرف را نمی زنیم که بنی اسرائیل گفتند، ما می گوییم: اگر شما فرمان بدهید که خودتان را به دریا بریزید به دریا می ریزیم، به آتش بزنید به آتش می زنیم.
انتظار فرج داشتن یعنی واقعاً در نیت ما این باشد که در رکاب امام زمان و در خدمت ایشان دنیا را اصلاح کنیم. در زیارت اباعبدالله علیه السلام می گوییم: «یا لیتنا کنّا معک فنفوز فوزاً عظیماً» (که برای ما یک ورد شده و به معنای آن هم توجه نمی کنیم) یا اباعبدالله! ای کاش ما با تو بودیم و رستگاری عظیم پیدا می کردیم. معنایش این است که ای کاش ما در خدمت تو بودیم و شهید می شدیم و از راه شهادت، رستگاری عظیم پیدا می کردیم. آیا این ادعای ما از روی حقیقت است؟ افرادی هستند که از روی حقیقت ادعا می کنند ولی اکثر ما که در زیارتنامه ها می خوانیم، لقمه ی زبان است.++تبیان++